Metoda symultaniczno-sekwencyjna

Dlaczego dzieci nie mogą się uczyć dotychczas obowiązującymi metodami ?

Nowa rzeczywistość - nowa metoda
Nowa rzeczywistość wymaga skonstruowania odmiennej metody dla nowego pokolenia. Współczesne dzieci inaczej uczą się języka mówionego i pisanego. Przewaga stymulacji obrazem (telewizor, komputer, billbordy, reklamy, emotikony) uniemożliwia całkowicie stosowanie metod analitycznych (głoskowanie). Dla tych dzieci pojedyncze litery tworzą wzory bez znaczeń.

Sześciolatek w XXI wieku ma:
  • znacząco krótszy czas rozmów z dorosłymi,
  • zaburzony język mediów (postaci z kreskówek z wadami wymowy),
  • opółºniony rozwój mowy z powodu przedłużającej się oburęczności, braku pionizacji języka, minimalnych uszkodzeń słuchu (alergie, katary, zapalenie ucha, hałas), obniżenia ogólnej sprawności ruchowej.
Fakty te wpływają na nabywanie języka i skutkują trudnościami w nauce czytania i pisania.

Podstawy teoretyczne metody
  1. Teoretyczne podstawy metody symultaniczno-sekwencyjnej  nauki czytania oparte są na:
  2. Badaniach potwierdzających tezę, że sylaba a nie fonem (głoska) jest najmniejszą jednostką percepcyjną (D.W. Massaro,  Psychological aspects of speech perception, [w:] M.A. Gernsbacher (red) Handbook of Psycholinguistics, San Diego 2004);
  3. Wynikach badań neuropsychologicznych, dotyczących powiązań intermodalnych, budowanych podczas przetwarzania bodłºców słuchowych i wzrokowych;
  4. Wiedzy na temat funkcji symultanicznych (prawopółkulowych) i sekwencyjnych (lewopółkulowych) oraz kształtowania się struktur umożliwiających przesyłanie informacji między półkulami mózgu (spoidło wielkie, istmus);
  5. Powtórzeniu sekwencji rozwoju mowy dziecka (od samogłosek, sylab, do wyrazów i zdań);
  6. Naśladowaniu 3 etapów nabywania systemu językowego: POWTARZANIA, ROZUMIENIA, NAZYWANIA (samodzielnego czytania);
  7. Pobudzaniu „zwierciadlanych neuronów” (mirror neurons, Spiegelneurone);
  8. Wynikach badań przeprowadzanych przez doktorantów i magistrantów Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie (badania wykazały wysoką skuteczność metody oraz negatywny wpływ „głoskowania” na osiągnięcie umiejętności czytania ze zrozumieniem i prawidłowego pisania zgodnie z zasadami ortografii.

Dotychczasowe doświadczenia praktyczne w stosowaniu metody:
  • Sukcesy dzieci niesłyszących prowadzonych w Zespole Diagnozy i Terapii w Krakowie (ukończenie szkół powszechnych, bardzo dobre wyniki matur, studia).
  • Skuteczna pomoc dzieciom z dysleksją.
  • Skuteczna nauka czytania w przedszkolach w Katowicach, Rudzie Śląskiej, Rabce, Łodzi, Krakowie.

Struktura symultaniczno-sekwencyjnej nauki czytania
Czytanie symultaniczne (prawopółkulowe)
  • Czytanie samogłosek
  • Czytanie wyrazów
Czytanie sekwencyjne (lewopółkulowe)
  • Czytanie sylab otwartych
  • Czytanie dwóch sylab
  • Czytanie sylab zamkniętych
  • Czytanie nowych wyrazów i zdań

Zależność głoska-litera dziecko poznaje po zakończeniu procesu nauki czytania.




Opracowanie Prekursor